Właściwie Jon Kostist. Urodził się 29 czerwca 1556 roku w Tzazo, maleńkiej miejscowości mołdawskiej. Przez matkę miał kontakt z włoskimi franciszkanami, którzy pracowali w księstwie i dzięki nim zapragnął udać się do Włoch, które uznał za miejsce przebywania najlepszych z chrześcijan. Po pobycie w Alba Iulia (stolicy Siedmiogrodu) towarzyszył Lo Jacome, nadwornemu lekarzowi Stefana Batorego, ówczesnego księcia Siedmiogrodu, w podróży do Bari. Przebywając w Neapolu, 8 maja 1578 roku wstąpił do klasztoru kapucynów i przyjął imię proroka Jeremiasza oraz habit. Zawsze pogodny, gorliwy i szlachetny, przez 47 lat pokornie służył bliźnim, w tym przez ponad 40 lat z heroicznym oddaniem służył chorym w Neapolu w szpitalu Niepokalanego Poczęcia NMP. Niewinne oczy błogosławionego Jeremiasza dostrzegały rozległe pola rodzinnej ziemi, z którą był związany czułą i synowską miłością. Mimo to na ziemi włoskiej nie czuł się obcokrajowcem. Mieszkańcy Neapolu ceniąc go wysoko i okazując mu wielką życzliwość, darzyli miłością przybranego swojego syna za życia i po śmierci. Tajemnicą jego wzniosłej doskonałości była prostota w myśleniu, osądzaniu i działaniu. Zawsze bowiem uświadamiał sobie, że stoi przed Panem, ustawicznie pokładając w Nim nadzieję oraz będąc zawsze gotowy do spełnienia Bożych natchnień i posłusznego spełnienia Bożych wskazań. Cnota prostoty sprawiła, że brat Jeremiasz z Wołoszczyzny jawi się jako bardzo miła postać. Znany był z niezwykle starannego wypełniania reguły zakonnej, a także z pobożności maryjnej. Zmarł 5 marca 1625 roku w Neapolu w opinii świętości otoczony kultem, zatwierdzonym przez beatyfikację dokonaną 30 października 1983 roku przez papieża Jana Pawła II.