Urodził się około 1435 roku. W wieku czternastu lat przystąpił do Braci Mniejszych w klasztorze S. Giuliano, założonym przez bł. Jana Stroncone, przy wjeździe do miasta L'Aquila. Kilka lat pełnił obowiązki szewca i jałmużnika klasztoru. Za pozwoleniem przełożonych udał się na miejsce odosobnienia. W pustelni prowadził nieustanną modlitwę przebłagalną, miał charyzmaty kontemplacji i lewitacji. Marco z Lizbony pisał, że "... zachowanie jego było nieracjonalne, unosił się wysoko w powietrze, a jego ciało było tak bezruchu, jakby było martwe..." Jego przykład był inspiracją dla młodej dziewczyny Lucoli Mattia Ciccarelli, która została zakonnicą augustianów pod imieniem s. Cristina. Zaświadczyła też o jego śmierci, widziała jak dusza Vincenza wznosi się do nieba w noc jego śmierci. Pod posłuszeństwem Vincenzo został jeszcze wysłany do klasztoru Penne, gdzie przebywał przez dziesięć lat, potem do klasztoru w Sulmonie, a stamtąd powrócił do S. Giuliano w Aquila, gdzie był źle traktowany i wyśmiewany za lewitacje. Był obarzony duchem proroczym: przewidział Królestwo księcia Kalabrii. Zmarł 7 sierpnia 1504 roku w wieku 69 lat. Jego ciało nie uległo rozkładowi i znajduje się w specjalnej, artystycznie zdobionej trumnie. Papież Pius VI potwierdził jego kult w 1787 roku.