Urodził się w San Fernando pod Kadyksem (Hiszpania) w dniu 14 stycznia 1835 roku. Od młodości studiował w języku łacińskim, francuskim, hiszpańskim szereg dziedzin naukowych: filozofię, fizykę, chemię i historię naturalną. Początkowe wykształcenie osiągnął w szkole prowadzonej przez kapłanów w San Fernando w latach 1843-1845. Następnie studiował w Kadyksie, potem w Motril i w Granadzie. Stamtąd udał się na universytet w Walencji (1849-1852) i uniwersytet w Sewilli, który ukończył 29 czerwca 1856 r. W 1855 roku otrzymał dyplom z prawa i otworzył kancelarię w Huelva, gdzie udzielał bezpłatnych usług prawnych dla ubogich. W 1863 roku porzucił praktykę adwokacką i wstąpił do seminarium w Sewilli. Rok później został wyświęcony i pracował w różnych parafiach, aż do 1880 roku, kiedy został biskupem tytularnym Milos oraz biskupem pomocniczym w Sewilli. Następnie służył w diecezji Coria, diecezji w Maladze i metropolii Sewilli. W 1885 roku założył Zakon Najświętszego Boskiego Serca. W latach 1891 - 1894 był senatorem Królestwa Hiszpanii. W 1905 roku został kardynałem, ale nie podjął funkcji kardynała, gdyż w dniu 20 stycznia 1906 roku zmarł, z przyczyn naturalnych, w Sewilli i został pochowany w katedrze metropolitalnej. Był świeckim franciszkaninem w III Zakonie znany jako "Pauper arcybiskupa". Przepełniony niezawodną miłością św. Franciszka z Asyżu i franciszkańską miłością ubóstwa służył ubogim. Papież Jan Paweł II beatyfikował Marcelo Spinola y Maestre w 1987 roku.