Urodził się 1 sierpnia 1737 roku w Laval (Francja), był synem François Triquerie i Jeanne Jarry. W wieku około dwudziestu lat wstąpił do franciszkanów konwentualnych. Studiował w Nantes. Został gwardianem w klasztorze Cordeliers d'Olonne, a następnie kierownikiem duchowym w trzech różnych wspólnotach męskich: u franciszkanów z Sainte-Elisabeth w Nantes, w Montmorillon i w Cordelières du Buron, niedaleko Château-Gontier oraz sióstr klarysek w różnych klasztorach. Był znakomitym kierownikiem sumienia, cenionym nie tylko przez zakonnice, ale także przez świeckich. W życiu zakonnym wyróżniał się gorliwością kapłańską i wiernym zachowaniem reguły św. Franciszka. Podczas rewolucji francuskiej zakazane zostały wszelkie formy kultu. Kościół Trójcy Świętej w Laval został przekształcony w stajnię i magazyn paszowy dla wojska, a później w Świątynię Rozumu. Internowany w Laval, ojciec Triquerie był przesłuchiwany 21 stycznia 1794 roku przez Komisję Rewolucyjną zebraną w tym mieście. Kategorycznie wówczas odmówił złożenia przysięgi na wierność prawu cywilnemu, przeciwnemu Kościołowi, chcąc być wiernym Kościołowi i papieżowi za cenę życia. Przed śmiercią wyznał: "Jestem chrześcijaninem, katolikiem, kapłanem i synem św. Franciszka, pragnę zachować wiarę w Chrystusa aż do śmierci". Skazany na śmierć ojciec Triquerie został zgilotynowany tego samego dnia, 21 stycznia 1794 roku, w Laval, wraz z trzynastoma innymi księżmi, zaledwie rok po Królu Ludwiku XVI, a następnie wrzuceni zostali do wspólnego grobu w „La Croix Bataille”. Od dnia egzekucji kapłani czczeni są jako męczennicy. Dzieci wysyłane przez rodziców do ich grobów moczyły tam chusteczki we krwi jako pamiątkę relikwii. W 1803 r. raport żandarmerii opisuje pielgrzymki liczące od 50 do 600 osób do „La Croix Bataille”. Papież Pius XII beatyfikował go 19 czerwca 1955 roku. Oprócz niego w gronie męczenników z Laval znalazło się 14 kapłanów diecezjalnych, trzy siostry zakonne i jedna osoba świecka.