Urodziła się około 1190 roku w rodzinie pochodzenia normandzkiego. W dokumencie z 1210 roku zapisano, że była żoną arystokraty Graziano Frangipane de Settesoli i miała dwóch synów, Giacomo i Giovanniego. Po przedwczesnej śmieci męża zarządzała kilkoma zamkami oraz majątkami ziemskimi w Rzymie i okolicy. Jakubina w 1210 roku poznała Franciszka z Asyżu. Znalazła dla niego lokum, gdy ten przybył do Rzymu. Przyczyniła się też do uzyskania audiencji u papieża Innocentego III. Według legendy święty miał się odwdzięczyć, ofiarowując szlachetnej matronie tresowanego baranka. W źródłach franciszkańskich podaje się, iż przed śmiercią Franciszek kazał podyktować do Jakubiny list, a Jakubina przybyła do Asyżu jeszcze zanim list został wysłany, przywożąc oczekiwane przez Biedaczynę słodycze. Jakubina widziała stygmaty św. Franciszka. (...) "Wiecie, jak pani Jakobina z Settesoli była i jest bardzo wierna i przywiązana do mnie i do naszego zakonu; dlatego uważam, że jeśli powiadomicie ją o moim stanie, będzie to dla niej wielką łaską i pociechą. A szczególnie napiszcie jej, aby wam przysłała materiał na jedną tunikę z materiału zakonnego, podobnego kolorem do popiołu: taki sam, jak materiał, który wyrabiają mnisi cysterscy w krajach za górami. Niech przyśle także trochę tego ciasta, które tak często piekła dla mnie, gdy byłem w Rzymie". To zaś ciasto rzymianie nazywają mortariolum, a robi się je z migdałów, cukru lub miodu oraz innych składników"(...) Powiedziała św. Franciszkowi, że kiedy modliła się w Rzymie, usłyszała głos z nieba, który powiedział jej, że Franciszek wkrótce odejdzie z tego świata. Głos kazał jej również wziąć to, o co prosił Święty. Jakuba została w Asyżu do jego śmierci (3 października 1226 r.) i pogrzebu, który urządziła za swoje pieniądze. Pierwsza siedziba franciszkanów w Rzymie mieściła się w szpitaliku San Biagio, założonym przez Jakobinę, w którym św. Franciszek gościł przynajmniej raz w czasie podróży do Rzymu. W 1231 roku, zaraz po kanonizacji Franciszka, z inicjatywy Jakobiny szpital został przemieniony na klasztor San Francesco a Ripa. Papież Grzegorz IX przeznaczył go dla franciszkanów. Jakobina mieszkała w Rzymie, zajmowała się dzielnością społeczną i charytatywną. Kilka posiadłości przeznaczyła na klasztory. Kiedy w 1230 roku zmarł syn Giacomo, sporządziła testament, w którym cały majątek przekazała synowi Giovanniemu. Zapisała też, że chce być pochowana w Asyżu. Kilka lat przed śmiercią Jakobina zamieszkała w Asyżu, tam - jako tercjarka franciszkańska - zmarła 8 lutego 1239 roku. Została pochowana w dolnym kościele Bazyliki św. Franciszka, w pobliżu ołtarza, zbudowanym nad grobem Świętego. W 1932 roku jej szczątki zostały w urnie przeniesione do krypty, gdzie spoczywają przy grobie św. Franciszka, pomiędzy jego pierwszymi towarzyszami i jednocześnie najbliższymi przyjaciółmi.