Urodził się 22 marca 1851 roku w Torri del Benaco, w rodzinie skromnego muzyka. Nauki pobierał w pobliskiej Weronie. Tam też kształcił się w seminarium duchownym, a w roku 1874 otrzymał święcenia kapłańskie. Krótko był katechetą w Weronie, po czym został przeniesiony do niewielkiej miejscowości Castelletto di Brenzone, gdzie w w roku 1885 został proboszczem. Duszpasterzował gorliwie, dlatego miejscowość zawdzięcza mu sporo, gdyż przez 37 lat pełnił posługę kapłańską, ceniony jako spowiednik. Zaangażowany społecznie sprawił, że w niewielkiej miejscowości pojawiły się prąd i wodociągi, doprowadzono linię kolejową, a nawet utworzono pocztę i kasę oszczędnościową. Wielki czciciel Matki Bożej, po ogłoszeniu w 1854 roku dogmatu o Niepokalanym Poczęciu rozwinął w parafii kult maryjny. W 1892 roku założył Zgromadzenie Małych Sióstr Świętej Rodziny, które miało się przede wszystkim opiekować chorymi, a opierało się na zasadach zapożyczonych z III Zakonu św. Franciszka. Troszcząc się o zgromadzenie, współpracował przede wszystkim z biskupem Bartłomiejem Bacielieri oraz z Marią Dominiką Mantovani, współzałożycielką zgromadzenia. W roku 1911 papież Pius X mianował go infułatem. Z powodu udaru w dniu 31 grudnia 1916 roku spędził resztę życia na wózku inwalidzkim. Przez zły stan zdrowia, nękany różnymi chorobami pozostał w cieniu. Źródłem jego duchowej gorliwości była Eucharystia, do której żywił najserdeczniejszą miłość, taką, że nigdy nie podejmował decyzji w ważnych sprawach nie pomodliwszy się przedtem długo przed Najświętszym Sakramentem – mówił o nim papież Jan Paweł II. Zmarł 21 stycznia 1922 roku. Jan Paweł II beatyfikował Józefa w Weronie w roku 1988.