Urodziła się 21 marca 1474 roku w Desenzano nad jeziorem Garda we Włoszech. Bardzo wcześnie straciła rodziców i siostrę. Zamieszkała z wujkiem w Salo. Pracowała w jego gospodarstwie, gdzie z wielką gorliwością wypełniała wszystkie swoje obowiązki. Po przedwczesnej śmierci swojej siostry była zasmucona faktem, że nie miała okazji, aby przyjąć ostatnie sakramenty i martwiła się o wieczne zbawienie swej siostry. Pełna rozpaczy modliła się, aby Bóg objawił stan duszy jej zmarłej siostry. W wizji dowiedziała się, że jej siostra przebywała w Niebie z towarzystwem świętych. Stała się coraz bardziej pobożna i przyłączyła się do Trzeciego Zakonu św. Franciszka, w którym również zobowiązała się do pozostania konsekrowaną dziewicą. Po śmierci wuja wróciła do Desenzano. Odkryła, że wokół jej rodzinnego miasta było wiele młodych dziewcząt, które nie miały wykształcenia. Zainspirowana Duchem Świętym przekonała się, że istnieje wielka potrzeba lepszego sposobu nauczania tych młodych dziewcząt. Otworzyła im swój własny dom i z oddaniem zaczęła ich uczyć katolickiej wiary chrześcijańskiej. W innej wizji dowiedziała się, że ma założyć instytucję z konsekrowanymi dziewicami, aby jeszcze bardziej poświęcić swoje życie Bogu. Żyjąc we własnych domach, dziewczęta spotkały się na modlitwę i na zajęciach oraz czyniły dzieła miłosierdzia, odwiedzały szpitale, pomagały nieuleczalnie chorym. Urocza natura i naturalne przywództwo Anieli sprawiły, że było to udane przedsięwzięcie. Niebawem zdobyła sobie taki autorytet, że cała elita miasta schodziła się do jej ubogiej izby obok kościoła św. Afry. Odniosła tak wielki sukces, że przyjęła zaproszenie od sąsiedniego miasta Brescia, aby założyć tam podobną szkołę. Również papież Klemens VII zaproponował Anieli, by zechciała zaopiekować się dziełami dobroczynnymi w Wiecznym Mieście, w pokorze odnówiła. W 1524 r. chętnie skorzystała z okazji podróży do Ziemi Świętej. Podczas podróży na Krecie nagle utraciła wzrok. Kontynuowała podróż, odwiedziła święte sanktuaria. W drodze powrotnej do domu jej wzrok został cudownie uleczony, gdy modliła się przed krucyfiksem w tym samym miejscu, w którym go straciła. Prośba papieża dała jej impuls, aby jej mała grupa została formalną. 25 listopada 1535 r. założyła nową rodzinę zakonną sióstr urszulanek w małym domu w pobliżu kościoła św. Afry w Bresicy. Na akcie fundacyjnym figuruje 28 nazwisk pierwszych duchowych córek św. Urszuli. Ułożyła regułę spisaną w 12 rozdziałach, którą zatwierdził wikariusz generalny diecezji 8 sierpnia 1536 r. Pierwsza kapituła generalna odbyła się 8 marca 1537 r. Aniela została na niej wybrana pierwszą przełożoną generalną. Była to pierwsza grupa kobiet zakonnych pracujących poza klasztorem i stała się pierwszym nauczaniem kobiet w Kościele katolickim. Urszulanki otworzyły szkoły i sierocińce. Nie wyróżniając się strojem, nie będąc zamknięte w klauzurze, poświęcają się wychowaniu dziewcząt, przyszłych matek. Swoim zakonnicom Aniela kazała "iść w lud". Stworzyła nowy model apostołowania w Kościele. Zmarła 27 stycznia 1540 r. Ubrana w habit franciszkańskiej tercjarki, została pochowana w kościele św. Afry w Brescii. Po śmierci Anieli papież Paweł V regułę zatwierdził w roku 1544.
Św. Angela Merici została beatyfikowana 30 kwietnia 1768 r. przez papieża Klemensa XIII i kanonizowana 24 maja 1807 r. przez papieża Piusa VII.