Urodziła się w Carlat, we Francji w roku 1434. Rodzice Bonne złożyli obietnicę Bogu, że przygotują córkę i przeznaczą ją do życia zakonnego. Obietnica ta była uwarunkowana zgodą dziewczynki, gdy osiągnie odpowiedni wiek. Gdy młoda Bonne dowiedziała się o obietnicy rodziców, początkowo odmówiła wyrażenia zgody na to, by być zakonnicą. Jednak po pewnym czasie, wskutek głębokiej przemiany postanowiła z własnej woli wstąpić do klasztoru klarysek w Lézignan. Napotkała na opór brata Jakuba, który mocno się temu przeciwstawiał i rozpoczął kampanię, by przekonać ją do porzucenia zakonnego życia. Jej powołanie zostało poddane próbie wytrwałości w nowicjacie, jednocześnie nastąpił rozwój głębokiego nabożeństwa do Męki Pańskiej. W dniu swojej profesji zakonnej, miała mistyczne doświadczenie, w którym Chrystus objawił swoją miłość do niej. Została też od Boga uprzedzona o zbliżającej się śmierci ojca. Bonne sama wkrótce została dotknięta śmiertelną chorobą, w przebiegu której ze zdwojoną siłą miłości podjęła rozważania męki Jezusa, znajdując w nich pociechę. Na łożu śmierci, w wieku dwudziestu trzech lat Bonne upomniała swoje siostry, by poświęcały się gorliwiej służbie Bożej i zbawieniu dusz. Zmarła w roku 1457.