Urodził się 19 października 1613 roku w Sezze. Już od lat dziecięcych był zmuszony zarabiać pracą na roli na chleb codzienny. Jako chłopiec pociągał ku sobie pasterzy i rolników, których zachęcał czy to swoim przykładem, czy też pobożnymi opowiadaniami o Jezusie Chrystusie, o czynach świętych Pańskich dokonanych przez nich na ziemi. Kwiat czystości, który od młodości poświęcił Najświętszej Dziewicy Maryi, otoczył cierniami pokuty, strzegł z wielką bojaźnią i niezmazany dochował do końca. Zawsze do wszystkich odnosił się pełen najwyższej przychylności, radości i niebieskiego wesela, i kogo tylko mógł, pocieszał według swej możności słowem lub czynem. Przyjęty do Zakonu św. Franciszka, codziennie czynił postępy w gruntowaniu chrześcijańskich cnót, toteż z pomocą łaski Bożej doszedł do ewangelicznej doskonałości życia. Spostrzegano więc, że do tego stopnia anielskie niż ziemskie prowadził życie, iż nie tylko współbraciom, lecz także swoim przełożonym służył za doskonały wzór. Pracował jako brat laik (kuchnia, refektarz, furta klasztorna, ogród, kwesta). W pewnym momencie do prostych prac wykonywanych w klasztorze doszła działalność literacka, stanowiąca swego rodzaju ewenement, biorąc pod uwagę słabe wykształcenie zakonnika. Pozostawił autobiografię i dziełka z zakresu teologii mistycznej. Po rady zwracali się do niego przedstawiciele kleru i arystokracji rzymskiej. Za życia został obdarzony mistycznym darem przebicia serca przez promień bijący z Hostii w czasie adoracji eucharystycznej podczas podniesienia. Wydarzenie to miało miejsce w październiku 1648 roku w rzymskim kościele San Giuseppe a Capo le Case. Jedyny taki przypadek potwierdzony przez Stolicę Świętą w procesie beatyfikacyjnym. Przepowiedział pontyfikaty: Aleksandra VII, Klemensa IX, Klemensa X i Klemensa XI. Zmarł 6 stycznia 1670 roku w Rzymie. Beatyfikacja nastąpiła za pontyfikatu papieża Leona XIII w Rzymie 22 stycznia 1882 roku. Kanonizacji dokonał papież Jan XXIII 12 kwietnia 1959 roku.