23. Odtąd z wielkim żarem ducha i radością umysłu zaczął wszystkim przepowiadać pokutę, budując słuchających słowem prostym, ale wielkim sercem. Jego słowo było jak płonący ogień, przenikało głębiny serca i umysły wszystkich napełniało podziwem. Zdawał się być całkowicie innym, niż był przedtem, a patrząc w niebo, nie chciał spoglądać na ziemię. Zapewne dziwne to, że rozpoczął przepowiadać tam, gdzie jeszcze jako dziecko uczył się czytać, i gdzie później został ze czcią pochowany, jakby szczęsny początek zalecał jeszcze szczęśliwsze dokonanie. Gdzie uczył się, tam i nauczał, gdzie zaczął, tam i szczęśliwie dokończył.²⁷
    W każdym kazaniu swoim, zanim zacytował zebranym słowo Boże, najpierw wzywał pokoju, mówiąc: "Pan niech was obdarzy pokojem" (2 Tes 3,16): Zawsze go najpobożniej głosił, mężczyznom i kobietom, ludziom spotkanym i jego spotykającym. Dlatego wielu, co nie lubiło zarówno pokoju jak i tego pozdrowienia, przy pomocy Pana całym sercem przylgnęło do pokoju, stało się synami pokoju i zdobywcami wiecznego zbawienia.
24. Między nimi pewien człowiek z Asyżu, mający pobożnego i prostego ducha, jako pierwszy zbożnie naśladował męża Bożego. Po nim brat Bernard, ²⁸ przyjąwszy poselstwo pokoju, ochoczo podążył za świętym Bożym, celem zarobienia na królestwo niebieskie. Przyjmował on często świętego ojca pod dach, widział i obserwował jego życie i obyczaje, sycił się wonią jego świętości, przejął się bojaźnią Bożą i wzbudził w sobie zbawiennego ducha. Widywał go, że modlił się przez całą noc, że bardzo mało sypiał, że wielbił Boga i chwalebną Dziewicę Matkę Bożą, dziwił się i mówił: "Prawdziwie ten człowiek pochodzi od Boga" (por. Łk 23,47). Przeto pośpieszył sprzedać wszystkie swe dobra i rozdał je ubogim, nie rodzicom, a przyjąwszy zasadę doskonalszej drogi życia, wypełnił radę świętej Ewangelii: "Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj wszystko, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, potem przyjdź i chodź za mną" (Mt 19,21).
    Dokonawszy tego, przyłączył się do świętego Franciszka, przyjmując jego życie i ubiór. Był z nim zawsze, aż do czasu pomnożenia się liczby braci, kiedy to na rozkaz czcigodnego ojca został wysłany do innych regionów. ²⁹ Jego nawrócenie do Boga stało się wzorem dla nawracających się co do sprzedania własności i rozdania jej ubogim. A święty Franciszek bardzo się ucieszył z przybycia i nawrócenia tak zacnego męża. Widział, że Pan troszczy się o niego, skoro dał mu tak koniecznego towarzysza i wiernego przyjaciela.
25. Zaraz i drugi Asyżanin poszedł za nim, wielce godzien pochwały za swoje postępowanie, jako że to, co święcie rozpoczął, po krótkim czasie jeszcze święciej ukończył.³⁰
    A po nim, nie za długo, podążył brat Idzi, "mąż prosty i prawy oraz bojący się Boga" (por. Job 1,8; 2,3), który przez długi czas żyjąc święcie, sprawiedliwie i pobożnie, pozostawił nam przykład doskonałego posłuszeństwa, pracy ręcznej, życia samotnego i świętej kontemplacji.³¹
    Do nich dołączył jeszcze ktoś jeden, zaś brat Filip dopełnił liczby siedmiu. Pan dotknął jego ust kamykiem czystości, iżby mówił o Nim przyjemnie i słodko Go wysławiał, a także by rozumiał i wyjaśniał Pismo święte, "chociaż się nie uczył" (J 7,15), naśladując w tym Apostołów, którzy choć prości i nieuczeni, mieli zostać książętami wśród Żydów (por. Dz 4,13).³²

²⁷Chodzi o kościół św. Jerzego, który był tam, gdzie obecnie znajduje się kaplica Najśw. Sakramentu w bazylice św. Klary.
²⁸ Br. Bernard z Quintavalle, zmarł przed sierpniem 1246 r.
²⁹ Do św. Jakuba z Compostella, razem z br. Idzim, a później jeszcze w inne miejsca (por. niżej nr 30).
³⁰ Br. Piotr Cattani, prawnik i kanonik katedry św. Rufina w Asyżu. Później towarzysz wyprawy św. Franciszka na Wschód, a po powrocie wikariusz generalny zakonu. Zmarł w Porcjunkuli, 10 marca 1221 r.
³¹ Br. Idzi wstąpił do zakonu 23 kwietnia 1208 r., o wiele lat przeżył św. Franciszka, zmarł prawdopodobnie 22 kwietnia 1262 r. W rodzinie franciszkańskiej odbiera kult liturgiczny jako błogosławiony.
³² Br. Filip Długi dużą rolę' odegrał jako wizytator generalny sióstr klarysek (1219-1220 i 1228-1246).